در واقع روش SAN نوع دیگری از ارتباط سرورها با دستگاه ذخیره‌سازی می‌باشد. در این روش تمامی سرورها با استفاده از پورت‌های فیبر و دستگاه‌های ذخیره‌ساز نیز با استفاده از كنترلر خود به سوئیچ‌های SAN متصل می‌شوند. این حالت برای زمانی كه تعداد سرورهای متصل به شبكه ذخیره‌سازی زیاد است، مناسب می‌باشد.

SAN چیست؟

SAN مخفف Storage Area Network است. یک روش بهبودیافته نسبت به DAS می باشد. SAN تکنولوژی منحصر به فردی است که مجموعه ای از سرورها را پوشش می دهد. در این تکنولوژی فضای Hosting منحصر به یک سرور نخواهد بود و اطلاعات روی Hard Drive های داخلی سرور ذخیره نمی شوند، بلکه این فضای ذخیره سازی در خارج از سرور ورودی یک شبکه ذخیره اطلاعات قرار می گیرد. این تکنولوژی علاوه بر اینکه به سادگی قابلیت گسترش فضا و پهنای باند مصرفی را ایجاد می کند به دلیل استفاده از سرورهای مختلف که شبکه ذخیره داده ها را کنترل می کنند.

امکان استفاده از سرویس های ناهمگن را در یک Plan واحد امکانپذیر می سازد. Hosting نیاز امروز کاربران اینترنتی به فضاهای بزرگتر و سرویسهای پیچیده تر SAN را به عنوان یکی از جدید ترین تکنولوژی های مطرح ساخته است.

مزیت SAN نسبت به DAS

• عمل تخصیص فضا آسانتر صورت می گیرد.

• کارایی بالاتری دارد.

• یکپارچکی در زمینه کارهای مدیریتی دیتا را ایجاد می کند

با این وجود، از نظر ذخیره فایل، SAN ها در زمینه طراحی محدودیت هایی دارند:

• راه حلی برای ذخیره فایل نیست: در اینجا نمی توانید فایلها را مستقیماً ذخیره کنید، به این معنی که به یک فایل سیستم نیاز دارند.

• مکانیزمی برای به اشتراک گذاری دیتا ندارد: آرایه ها به تنهایی نمی توانند دیتا را به اشتراک گذارند، دسترسی فقط از طریق سروری که مالک فایل سیستم است امکانپذیر می باشد.

• پیچیدگی مراحل تخصیص فضا: کار تخصیص فضا در SAN زحمت زیادی دارد، مراحلی بایستی طی شود؛ تکه کردن دیسکها، بهم پیوستن تکه ها، ساختن گروههای RAID، ایجاد LUN های لایه بالا، نگاشت LUN ها برای کلاینتها و غیره.

• بار مدیریتی زیاد در حجم های بالا: مسائل بالا زمانی که حجم افزایش می یابد بدتر می شود بنابراین درک سیستم در این حالت برای یک مدیر سیستم به تنهایی مشکل است.

SAN برای اتاق سرورها: SAN دیتا محور است. شبکه ای است که برای ذخیره سازی داده ها اختصاص داده شده است.SAN می تواند از ایجاد ترافیک های استاندارد شبکه، به عنوان یک عامل بازدارنده سرعت، جلوگیری کند.  SANهای مبتنی بر Filber Channel، با بهره گیری از مزایای کانال های I/O در یک شبکه اختصاصی جداگانه، سرعت را بهتر و تاخیر را کمتر می کنند.

SAN با استفاده از روتر، سوییچ و Gateway انتقال داده ها بین محیط های ناهمگن ذخیره سازی و سروری را سهولت می بخشد. از همین رو، ایجاد یک شبکه ذخیره سازی NAS بتا دور (در حد 10 کیلومتر) با SAN امکان پذیر است. معماری SAN برای انتقال داده های بلوکی در بهترین حالت است. در اتاق کامپیوترها، SAN غالبا بهترین انتخاب برای بررسی مسائل پهنای باند، دسترسی به داده ها، و یکپارچه سازی است.

با توجه به تفاوت های بنیادینی که بین تکنولوژی و اهداف SAN و NAS وجود دارد، برای انتخاب هر یک باید تصمیم اساسی گرفته شود. هر یک از این دو را می توان برای رفع نیازهای ذخیره سازی مورد استفاده قرار داد. البته در آینده ممکن است مرز بین دو تکنولوژی آن چنان روشن نباشد و در یک مجموعه از هر دو روش استفاده شود.

ساختار SAN سرور

شبکه SAN، مانند اغلب شبکه‌ها از پروتکل SCSI برای ارتباط بین سرور و دیسک‌ استفاده می‌کند. البته برای ارزان‌تر کردن SAN و استفاده از شبکه‌های مبتنی بر IP، پروتکل iSCSI نیز در SAN سرورها رواج یافته است. SAN سرورها از توپولوژی Fiber Channel Fabric، یک زیرساخت طراحی شده برای نقل و انتقال اطلاعات با سرعت بالا، استفاده می‌کنند. فابریک در شبکه SAN، چیزی شبیه به بسته‌ شبکه (Network Segment) محسوب می‌شود. شبکه‌های SAN، به سوئیچ‌ و روترهای خاصی مجهز هستند که با کار در این شبکه سازگار هستند.

این معماری و تجهیزات، عملکرد توپولوژی SAN را به طور متمایزی متفاوت کرده و آن را نسبت به نمونه‌های به کار رفته در NAS، از سرعت بالاتر و قابلیت اطمینان بیشتری برخوردار کرده است. از طرف دیگر، یکی از مشکلات شبکه‌های SAN، تفاوت تجهیزات سخت‌افزاری سازنده‌های مختلف است که سازگاری دو شبکه با سخت‌افزار متفاوت را سخت‌تر می‌کند. امروزه اغلب تولیدکنندگان SAN سرورها، محصولات خود را سازگار با توپولوژی‌های مختلف ارائه می‌کنند تا تبادل داده در توپولوژی‌های مختلف بدون نیاز به یکسان‌سازی یا بروز مشکل انجام شود.

برای استفاده از SAN سرورها، از سیستم‌های مدیریت SAN متفاوتی استفاده می‌شود. بسیاری از شرکت‌های بر اساس تولیدات خود، سیستم‌های مدیریت اختصاصی تولید می‌کنند.